i) Ambalaj atıklarının kaynağında ayrı toplanması konusunda halkın eğitimi ve bilinçlendirilmesine yönelik çalışmalar yapmak ve bu çalışmalara katkıda bulunmakla, yükümlüdürler.
Satış Noktalarının Yükümlülükleri
Madde 11- Satış noktaları,
a) Ambalaj atıklarının geri kazanılmasını sağlamak için atıkların son tüketiciden ayrı toplanmasını ve türlerine göre tasnifini sağlamak üzere toplama noktaları oluşturmakla,
b) Ambalaj atıklarının toplanması ve toplanan malzemelerin geri kazanımını sağlamak üzere ilgili belediyeler, yetkilendirilmiş kuruluşlar, Bakanlıktan geçici çalışma izni veya lisans almış geri kazanım tesisleri ile çalışmakla,
c) Üzerinde geri kazanılabilir ambalaj sembolü ile Bakanlığın verdiği kod numarası veya dahil oldukları yetkilendirilmiş kuruluşa ait sembolü taşımayan ambalajlı ürünleri satmamakla,
d) Ambalaj atıklarının kaynağında ayrı toplanması konusunda halkın eğitimi ve bilinçlendirilmesine yönelik çalışmalar yapmak ve bu çalışmalara katkıda bulunmakla, yükümlüdürler.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Ambalajın üretimine ilişkin hükümler
Önleme
Madde 12- Ambalajın tasarımından başlayarak, üretimi, pazarlanması, dağıtımı, kullanılması, atık haline gelmesi ve bertaraf edilmesine kadar; çevreye verdiği zararının, temiz ürün ve teknolojiler kullanılarak, miktar ve nitelik olarak azaltılması esastır. Bu amaçla gerek üretilecek ambalajların yapısındaki ağır metal muhtevaları, gerekse de ambalajın birim ağırlığı, ambalajın fonksiyonunu bozmayacak, gerekli sağlık, temizlik ve güvenlik düzeyini olumsuz etkilemeyecek şekilde en aza indirilecektir.
Temel koşullar
Madde 13- Ambalaj üreticileri ambalajları, tekrar kullanılabilecek, geri kazanılabilecek, geri dönüştürülebilecek ve bu işlemleri kapsayan yönetim ve bertaraf aşamalarında çevreye en az zarar verecek şekilde tasarlamak ve üretmekle yükümlüdürler.
Alternatifi olmayan ambalajlar dışında, geri dönüşümü ve geri kazanılması teknik olarak mümkün olmayan ambalajların üretilmesi ve piyasaya sürülmesi yasaktır.
Ağır Metal Konsantrasyonları
Madde 14- Ambalaj hammaddesi üreticileri, yardımcı madde üreticileri ile cam dışındaki ambalaj üreticileri, ürettikleri ambalajlarda veya ambalaj türevlerinde bulunabilecek kurşun, civa, kadmiyum, artı altı değerlikli krom miktarı yoğunluklarının, yönetmeliğin yayımını takip eden iki yıl içinde ağırlık olarak 250 ppm, üç yıl içinde de 100 ppm’i aşmayacak şekilde gerekli tedbirleri alacaklardır.
Cam ambalaj üretiminde ise, her bir cam fırını için ayrı ayrı bakılmak kaydı ile, temsili örneklerde ardışık 12 ay süre içinde yapılan toplam ağır metal analizlerinin aylık ortalamaları 200 ppm sınırını aşamaz.
Bu zorunluluk, yüksek kurşunlu veya kurşunlu kristal camdan yapılmış ürünler için geçerli değildir.
Ambalajların Üretimi Aşamasında İşaretlenmesi
Madde 15- Ambalaj atıklarının geri toplanması, tekrar kullanılması, geri kazanımının kolaylaştırılması ve tüketicinin bilgilendirilmesi amacıyla ambalajların üretimleri sırasında işaretlenmesi zorunludur.
Ambalaj üreticileri ürettikleri ambalajların üzerinde, geri kazanılabilir ambalaj sembolü ile ambalajın cinsini belirten kısaltma ve malzeme cinsine ait numarayı bulundurmak zorundadır. Bu sembol, bir örneği Ek-3’de verildiği üzere birbirini takip eden üç dairesel ok işaretinden oluşur. Sembolün merkezine ambalajın üretildiği malzemenin cinsini temsil eden numara, altına da büyük harfler ile malzeme cinsini temsil eden kısaltma yazılır.
Kullanılacak olan numaralama sistemi, Ek-2’de detaylarıyla belirtildiği şekilde plastikler için 1’den 19’a; kağıt ve karton için 20’den 39’a; metaller için 40’tan 49’a; ahşap için 50’den 59’a; tekstiller için 60’tan 69’a; cam için 70’den 79’a; kompozitler için ise 80’den 99’a kadar verilen numara ve kısaltmalardan oluşur.