Cam malzemeler için 70_79 numaraları kullanılmaktadır.
Malzemelerin yapısı ile ilgili olarak, malzemeyi tanıtıcı nitelikte olan kısaltmalar kullanılabilir. Örn:YYPE, yüksek yoğunluklu polietilen.
Malzemeler numaralandırma ve/veya kısaltma ile tanıtılabilirler.
Tanıtma işareti geri kazanım işaretinin ortasında veya altında yer almalıdır.
Üye Ülkelerin Komisyonu Bilgilendirmek Üzere Soru kağıdı hazırlaması, 99/412/EC
Üye ülkeler, Regulation (EEC) No 259/93 Madde 41(1)’e göre, komisyona bilgi vermek ve komisyonun üye ülkeyi takibi amacıyla her yıl periyodik olarak ekte sunulan soru kağıdını doldurarak komisyona göndermek zorundadır. Yıllık bilgiler her yılın sonunda komisyona gönderilmelidir [1].
1999/177/EC
Plastik kutular veya plastik paletlerin, kontrollü bir geri dönüşüm prosesi içerisinde üretilmeleri gerekmektedir. Geri dönüşüm materyalleri sadece diğer plastik kutu ve paketlerden oluşabilir, bu maddelerin teknik üretiminin kolaylığının sağlanması amacıyla katılan farklı maddeler, plastik malzemelerin ağırlığının % 20 sini aşmamalıdır [1].
Kurşun (Pb), kadminyum (Cd), çinko (Zn) veya krom (Cr6+) üretimde kullanılmamalıdır.
Üretimde metal malzemeler için izin alınmalıdır [1].
06. Sonuç
Gıdaların fiziksel ve kimyasal özelliklerini, beslenme değerini mümkün olan en üst düzeyde koruyarak tüketim ömürlerini uzatmak, yani raf ömürlerini uzatmak doğru ambalaj materyalinin ve doğru ambalajlama tekniklerinin kullanılmasıyla günümüzde mümkün hale gelmiştir. Buna bağlı olarak gıda işleme teknolojisi her geçen gün gelişmekte ve bunun paralelinde ambalaj sanayide hızla gelişmektedir.
Üretim ve tüketimdeki bu artış ambalaj atıklarının da artmasına neden olmuştur. Konuya dar bir açıdan bakılınca bu atıkların çevre sorununun büyük bir kısmını oluşturduğu, doğayı tehdit ettiği ve hayatımızı olumsuz yönde etkileyeceği gibi yargılara varıla bilinir. Bu yargıların sorunun temelini oluşturduğu kaçınılmaz bir gerçektir. Fakat sorunun çözümü için konuya daha geniş bir açıdan bakmak gerekmektedir. Katı atık sorunlarının çözümü için verilen uğraşlar bu konuyu daha detaylı incelememiz gerektiğini göstermektedir. Bu uğraşlar geri dönüşüm, yeniden kullanım ve geri kazanım teknolojilerinin gelişmesini sağlamıştır. Ambalaj atıklarına artık çevre için büyük bir tehdit değil ülke ekonomisi için kazanç sağlanabilecek unsurlar olarak bakılmaya başlanmıştır.
Katı atıkların %49 ünü oluşturan gıda ambalaj atıklarının büyük çoğunluğu geri dönüşümü mümkün olan materyallerden üretilmektedirler. Bir çok ülke, özellikle Avrupa ülkeleri bu konuyla yakından ilgilenmektedirler. Çevreye olan duyarlılığın ve toplum bilincinin artmasıyla insanlar ambalajları kendi evlerinde sınıflandırarak belediyelere yardımcı olmaktadır. Bu şekilde insanlarında yardımıyla ambalaj atıkları çevre sorunu olmaktan çıkıp ülke ekonomisine kazandırılmaktadır. Belediyelerin bu konudaki çalışmaları, sürekli gelişen ve değişen yasal düzenlemelerle desteklenmektedir.
Ne yazık ki Avrupa da mevcut olan bu imrenilecek sistem Türkiye de hala hak ettiği yere gelememiştir. Türkiye deki insanların hala bu konudaki bilinçsizliğinden dolayı ambalaj atıkları ekonomiye kazandırılamamakta ve büyük bir çevre sorunu haline gelmektedir. Ülkemiz insanlarını geri dönüşüm ve geri kazanım konusundaki bilgisizliği bu sorunun çözüme ulaşmasını güçleştirmektedir. Bu konuda belediyelerin daha bilinçli davranması ve insanları bu konu hakkında bilgilendirme yoluna gitmesi sorunun çözümlenmesinde önemli bir adım olacağı kanısındayız. İlgili otoritelerin bu konunun ehemmiyetini anlayarak belediyelere ve üreticilere vereceği destek sayesinde, insanımızın konu hakkında bilgilenmesini sağlayarak mevcut olan bu sorunu büyük bir kazanç haline geleceğini umuyoruz.
07. Kaynaklar
[1] Erişim: http://www.odevsitesi.com.tr/, [26 Mart 2005]
[2] Erişim: http://www.camsiad.org.tr/, [29 Mart 2005]
[3] Erişim: http://www.odevsitesi.com.tr/, [26 Mart 2005]
[4] Erişim: http://www.kimyaevi%20.com.tr/., [26 Mart 2005]
[5] Pehlivan, E. “Türkiye’de Katı Atık Yönetimi ve Uygulamaları”, Doktora Semineri, Mersin Üniversitesi- Çevre Mühendisliği, 50-63 s., (Mart 1997)
[6] Erişim: http://www.ihracatdunyasi.com.tr/guncel.121.html, [29 Mart 2005]
[7] Özkaya H. “Gıda Ambalajlama ve Depolama” Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları, Ankara, 7-24 s., (1995)
[8] Erişim:http://www.ibb.gov.tr/ibbtr/140/14002/arsiv/bulten98, [29 Mart 2005]
[9] Erişim: http://www.tetrapak.com.tr/sss.html#cevre, [26 Mart 2005]
[10] Erişim: http://www.donkasan.com.tr/geri_donusum.htm, [29 Mart 2005]
[11] Erişim: http://web.deu.edu.tr/erdin/pubs/doc119.htm, [26 Mart 2005]
[12] Erişim:http://www.tetrapak.com.tr/sss.html#cevre,[29 Mart 2005]
[13] Pehlivan E.,Ünal S., Tunçsiper B. “Polimer İşleme ve Geri Kazanımı Sempozyumu Bildiri Kitabı”, Mersin, 114-127 s., (28-29-30 Nisan 2004)
[14] Erişim http:// http://www.tasiad.web,%5b22/ Mart 2005]